O książce: 2012 / Vivien Leigh zaczęła pisać tę książkę w klinice psychiatrycznej, gdzie trafiła po ostatnim rozstaniu z Laurencem Olivierem - jej małżeństwie dla wielkiego aktora, który zakończył się dla gwiazdy „Przeminęło z wiatrem”, nie był to tylko rozwód, ale osobista katastrofa. Ani alkohol, ani leki, ani porażenie prądem nie mogły mnie uratować od czarnej depresji i myśli samobójczych – nikt nie rozpoznałby dawnej Scarlett O'Hary w tej poczerniałej z żalu kobiecie, która podczas najcięższych ataków powtarzała tylko: „Za Co?!" Dlaczego złamał jej serce i doprowadził do domu wariatów? Dlaczego nie cieszył się z sukcesów żony, ale zazdrościł jej wielkiej sławy? Jak mógł go zdradzić i porzucić, gdy tylko dowiedział się o jej nieuleczalnej chorobie? Przecież Vivien kochała Lawrence'a nad życie, poświęciła dla niego wszystko, nawet córkę z pierwszego małżeństwa, a on nie tylko zamienił jej dom w piekło, ale też zniesławił ją w swoich skandalicznych wspomnieniach, przedstawiając ją jako psychopatkę i alkoholiczka. Musiała odpowiedzieć. Musiała się tłumaczyć - nawet nie jemu, ale sobie, aby na nowo uwierzyć w siebie i swój dar, pozbyć się poniżania i poczucia winy. Tak narodziła się ta niezwykła książka - wyznanie niesamowicie silnej i utalentowanej kobiety, która przeszła przez wszystkie kręgi rodzinnego piekła, uciekła z czarnej otchłani szaleństwa, dosłownie powstała z popiołów, ucząc się niczym Scarlett nie patrzeć wrócić i nie żałować przeszłości, ale powiedzieć sobie: „Pomyślę o tym jutro!».